کتاب پراگ در تبعید نوشته‌ی هادی خورشاهیان، توسط انتشارات کتاب کوله پشتی چاپ و در 194 صفحه به بازار عرضه شده است. آخرین چاپ آن مربوط به سال 1397 بوده و می‌توان به لحاظ موضوع‌بندی آن را در بخش داستان ایران قرار داد. در قسمتی از پشت جلد کتاب، خورشاهیان چنین توضیح می‌دهد: «پراگ در تبعید رمان پست مدرن و شگفت انگیزی است برای باور نکردن. رمانی سرشار از لابیرنت‌های جهان عینی و ذهنی شخصیت‌هایی که گاه در جهان بیرون وجود خارجی دارند، ولی نویسنده از آن‌ها شخصیتی دیگرگونه ارائه داده است. سرگشتگی‌های انسان معاصر در این زمان باعث شده است همه در حال کشف خودشان باشند و در مسیری که دنبال خویشتن خویش هستند، با حوادثی رو به رو شوند که برای کسی باورپذیر نباشد. "هادی خورشاهیان" در این رمان مخاطب را با پرسش های حیرت انگیزی مواجه کرده که پاسخ های حیرت انگیز را طلب می کند. این رمان مخاطبان را با خود به جهان زبان شناسی، فلسفه، سینما، ادبیات پلیسی، اجتماعی و خانوادگی خواهد برد». از متن کتاب: یک روز صبح دایی مرا از خواب بیدار کرد و گفت: «پاشو دیگر رسول. تشییع جنازه را که نمی‌گذارند برای بعدازظهر. پاشو تا هشت باید جلوی خانه آیت‌الله باشیم». با چشم‌های ورم کرده بر اثر بی‌خوابی، که ناگهان از حدقه‌زده بود بیرون، از جا پریدم و گفتم: بدبخت شدیم دایی. کدام آیت‌الله؟ دایی سری به نشانه تأسف تکان داد و با بغض گفت: کاش بدبخت می‌شدیم رسول. یتیم شدیم. پدر طالقانی رحلت کردند. با همان چشم‌های از حدقه بیرون‌زده گفتم: دایی، پدر طالقانی که یکی دو سال بعد از انقلاب فوت کردند. دایی دو دستی زد توی سرش و گفت: «کدام انقلاب رسول؟ مگر پراگ دست چک‌ها نیست؟» خورشاهیان در ادامه درباره روایت اصلی رمان «پراگ در تبعید» گفت: تم اصلی داستان روایت زن و شوهری در ۱۰۰ سال پیش است که چون بچه‌دار نمی‌شدند، به روستاهای اطراف محل زندگی خود رفته و بچه‌های بی‌سرپرست یا بدسرپرست و معلول را به فرزندی قبول کرده و آنها را بزرگ می‌کنند. این نویسنده اضافه کرد: کودکانی که توسط این زوج بزرگ شدند پس از ازدواج‌ راه آن‌ها را ادامه داده و کودکانی با شرایط خودشان را به فرزندی قبول می‌کنند. در داستان این اشخاص همه روایت خود را بیان کرده و به همین دلیل رمان راویان متعددی دارد که باعث جذابیت بیشتر آن شده است.